เห็นหลาย ๆ คนที่มีลูกไปแล้ว ถ่ายแต่รูปลูกน่ารัก น่าฟัด น่าหยิก แต่ไม่เคยมีใครออกมากล่าวถึงความยากลำบากในการเลี้ยงลูกเลย เน้นย้ำว่า ไม่ได้บ่น อยากแชร์ประสบการณ์มากกว่า ว่าให้คิดดี ๆ ก่อนมีลูก ถ้ายังไม่พร้อมที่จะรับอะไร ๆ ต่อไปนี้ก็ยังไม่ควรมี
1. รับได้มั้ยกับค่าใช้จ่ายที่ไม่คาดฝัน - ตอนก่อนคลอดผมก็เตรียมไว้พอสมควรแล้วนะ แต่เชื่อมั้ย มันไม่พอ!!! มันเยอะกว่าที่ผมคิดไปประมาณ 3 - 4 เท่าเลยทีเดียว
2. รับได้มั้ยที่จะไม่มีชีวิตแบบเดิม ๆ ชิว ๆ อีกต่อไป - โดยเฉพาะคุณผู้หญิง ไม่สามารถไปเที่ยวญี่ปุ่น ช็อปปิ้ง กินอาหารแพง ๆ เล่นเกมส์ นอนตื่นสาย ๆ วันเสาร์ อาทิตย์ ชีวิตแบบนั้นไม่มีอีกต่อไป T_T อย่างน้อยก็อีกเป็นปี (หรือตลอดไป)
3. รับได้มั้ยที่ต้องฟังเสียงเด็กร้อง (ซึ่งน่ารำคาญมากในบางอารมณ์) ตลอด 24 ชม. - ก่อนออกมาก็คิดว่าเด็กจะต้องร้องทุกคน ก็โอนะ แต่พอออกมาจริง ๆ โอโห... เด็ก ร้องไห้หนักมาก หนักกว่าที่คิดไว้เยอะ หิวก็ร้อง อึก็ร้อง ฉี่ก็ร้อง พวกนี้ยังพอแก้ได้ แต่ที่หนักสุด คือ "ง่วงก็ร้อง" ง่วงก็นอนไปสิค้าบบบ จะร้องทำม๊ายยย จะให้ ป๊า ม๊า ช่วยยังไงค้าบ บางทีนอนอยู่นาน ๆ เมื่อย ขยับตัวก็ร้อง งง ไปเลย ไม่รู้จะช่วยยังไง พอร้องมาก ๆ พ่อ แม่ ก็จะเครียดมาก แต่เค้าว่า สักสามเดือนจะหายไปนะอาการแบบนี้
4. รับได้มั้ยที่ต้องอุ้มเด็กที่หนักขึ้นทุกวัน วันละหลาย ๆ ชั่วโมง และไม่ค่อยได้นอน - เด็กร้องไห้เยอะมาก ส่วนใหญ่จะร้องให้อุ้ม พอวางลงเตียงก็ร้อง บางทีต้องอุ้มพาดบ่า เมื่อยไหล่ เมื่อยแขนไปหมด แถมไม่ค่อยจะได้นอน โดยเฉพาะคุณแม่ เพราะต้องตื่นมาให้นม ทุก ๆ 2 - 3 ชั่วโมง และคอยอุ้มปลอบเวลาร้อง ไม่มีโอกาสได้นอนยาว ๆ อีกต่อไป
5. รับได้มั้ยที่ต้องกินอะไรเดิม ๆ หลาย ๆ เดือน - เนื่องจากคุณแม่ต้องให้นม อาหารประหลาด ๆ มาก ๆ ก็กินมากไม่ค่อยได้ กินมากเกินไปลูกก็แพ้ เช่น ขนมปัง นมวัว แป้งสาลี ฯลฯ เพราะมันผ่านทางน้ำนมด้วยเช่นกัน ซึ่งคุณพ่อก็ไม่ต่างกัน ต้องกินอะไรแบบที่คุณแม่กินไปด้วย ซึ่งบางทีมันก็เบื่อเหมือนกันนะ นี่ก็กินมาแล้วเกือบสองเดือน พวกอาหารบำรุงน้ำนม อาหารนอกบ้านก็ไม่สะอาด ต้องทำอาหารกินเอง แต่ข้อดีคือประหยัดดี
จากหลาย ๆ ข้อที่กล่าวมา จะเห็นได้ว่าการมีลูกในช่วงแรก ๆ นี่หนักมาก ไม่ได้สวยงามอะไรเลย อย่างที่เห็น ๆ ในรูป Facebook ของทุก ๆ คน รวมทั้งของผมเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ไม่ได้แย่ไปทั้งหมดหรอกนะ ก็มีให้ชื่นใจบ้าง เวลาเค้าทำท่าตลก ๆ ยิ้มให้ ก็หายเหนื่อย (แต่ก็เหนื่อยอยู่ดี)
สรุปก็คือ คนที่อยากมีลูก หรือกำลังจะมี ต้องรับมือกับเรื่องพวกนี้ไว้ให้มาก และอาจจะต้องใช้ความอดทนสูงกว่าที่คิดไว้มาก สักปีนึง กว่าจะเข้าที่เข้าทาง คงจะหายเหนื่อยกับความน่ารักของลูกอะนะ ส่วนคนที่ไม่พร้อมจะมี เช่น เด็ก ๆ ในวัยเรียน ก็ขอให้คิดไว้ให้มากว่า สิ่งที่จะเกิดขึ้น มันลำบากมากมายกว่าที่คิดไว้เยอะ ถ้าไม่พร้อม ก็ขอฝากเอาไว้ ณ blog นี้ด้วยแล้วกันครับ
ขอบคุณที่อ่านจนจบ
3. รับได้มั้ยที่ต้องฟังเสียงเด็กร้อง (ซึ่งน่ารำคาญมากในบางอารมณ์) ตลอด 24 ชม. - ก่อนออกมาก็คิดว่าเด็กจะต้องร้องทุกคน ก็โอนะ แต่พอออกมาจริง ๆ โอโห... เด็ก ร้องไห้หนักมาก หนักกว่าที่คิดไว้เยอะ หิวก็ร้อง อึก็ร้อง ฉี่ก็ร้อง พวกนี้ยังพอแก้ได้ แต่ที่หนักสุด คือ "ง่วงก็ร้อง" ง่วงก็นอนไปสิค้าบบบ จะร้องทำม๊ายยย จะให้ ป๊า ม๊า ช่วยยังไงค้าบ บางทีนอนอยู่นาน ๆ เมื่อย ขยับตัวก็ร้อง งง ไปเลย ไม่รู้จะช่วยยังไง พอร้องมาก ๆ พ่อ แม่ ก็จะเครียดมาก แต่เค้าว่า สักสามเดือนจะหายไปนะอาการแบบนี้
4. รับได้มั้ยที่ต้องอุ้มเด็กที่หนักขึ้นทุกวัน วันละหลาย ๆ ชั่วโมง และไม่ค่อยได้นอน - เด็กร้องไห้เยอะมาก ส่วนใหญ่จะร้องให้อุ้ม พอวางลงเตียงก็ร้อง บางทีต้องอุ้มพาดบ่า เมื่อยไหล่ เมื่อยแขนไปหมด แถมไม่ค่อยจะได้นอน โดยเฉพาะคุณแม่ เพราะต้องตื่นมาให้นม ทุก ๆ 2 - 3 ชั่วโมง และคอยอุ้มปลอบเวลาร้อง ไม่มีโอกาสได้นอนยาว ๆ อีกต่อไป
5. รับได้มั้ยที่ต้องกินอะไรเดิม ๆ หลาย ๆ เดือน - เนื่องจากคุณแม่ต้องให้นม อาหารประหลาด ๆ มาก ๆ ก็กินมากไม่ค่อยได้ กินมากเกินไปลูกก็แพ้ เช่น ขนมปัง นมวัว แป้งสาลี ฯลฯ เพราะมันผ่านทางน้ำนมด้วยเช่นกัน ซึ่งคุณพ่อก็ไม่ต่างกัน ต้องกินอะไรแบบที่คุณแม่กินไปด้วย ซึ่งบางทีมันก็เบื่อเหมือนกันนะ นี่ก็กินมาแล้วเกือบสองเดือน พวกอาหารบำรุงน้ำนม อาหารนอกบ้านก็ไม่สะอาด ต้องทำอาหารกินเอง แต่ข้อดีคือประหยัดดี
จากหลาย ๆ ข้อที่กล่าวมา จะเห็นได้ว่าการมีลูกในช่วงแรก ๆ นี่หนักมาก ไม่ได้สวยงามอะไรเลย อย่างที่เห็น ๆ ในรูป Facebook ของทุก ๆ คน รวมทั้งของผมเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ไม่ได้แย่ไปทั้งหมดหรอกนะ ก็มีให้ชื่นใจบ้าง เวลาเค้าทำท่าตลก ๆ ยิ้มให้ ก็หายเหนื่อย (แต่ก็เหนื่อยอยู่ดี)
สรุปก็คือ คนที่อยากมีลูก หรือกำลังจะมี ต้องรับมือกับเรื่องพวกนี้ไว้ให้มาก และอาจจะต้องใช้ความอดทนสูงกว่าที่คิดไว้มาก สักปีนึง กว่าจะเข้าที่เข้าทาง คงจะหายเหนื่อยกับความน่ารักของลูกอะนะ ส่วนคนที่ไม่พร้อมจะมี เช่น เด็ก ๆ ในวัยเรียน ก็ขอให้คิดไว้ให้มากว่า สิ่งที่จะเกิดขึ้น มันลำบากมากมายกว่าที่คิดไว้เยอะ ถ้าไม่พร้อม ก็ขอฝากเอาไว้ ณ blog นี้ด้วยแล้วกันครับ
ขอบคุณที่อ่านจนจบ
